Gedurende de oorlogsjaren werd er veel vergaderd maar weinig muziek gemaakt en kwam het zelden tot een optreden. Het maken van muziek in het openbaar was immers niet meer mogelijk door het dans- en speelverbod, dat door de Duitse bezetter was ingesteld. Wegens de omstandigheden van die tijd was de naam “The Original Victoria Band” (vanwege “Victoria”) niet meer toegestaan als orkestnaam en werd daarom veranderd in “Theo Abels Dans-orkest”. In 1942 vonden er slechts drie optredens plaats, maar er werd wel wekelijks gerepeteerd. Naar verluidt werd de repetitieruimte met matrassen geïsoleerd, om ondanks het spelverbod tóch te kunnen repeteren. In 1943 werd voorgesteld om samen te gaan met het in Breda destijds befaamde revue-orkest “Fiesta”, opgericht door violist en trompettist Antoon Plasman. Ook pianist, arrangeur en allround musicus Nico Huyskens maakte deel uit van dit orkest. Beiden waren ook jarenlang verbonden aan The Original Victoria Band. Het lag aanvankelijk in de bedoeling, om door samensmelting van beide orkesten tot één symfonisch jazzorkest te komen, maar een en ander kwam niet van de grond en het idee belandde in de ijskast.
Gelijk na de bevrijding komt het grote Fiesta-orkest in 1944 alweer op Radio Oranje vanuit de studio in Eindhoven. Na WO-II gaan de revues door tot 1954. Een verbod op het publiekelijk dansen uitgevaardigd door de Duitse overheid in 1943, de gedwongen deelname aan de Kultuurkamer en de dreigende Arbeitseinsatz voor jonge mannen legt veel muziekgezelschappen het zwijgen op. Ook de Original Victoria Band treedt niet meer op. Na de bevrijding van Breda op 28 oktober 1944 haalt de band de schade ruimschoots in, als de vraag naar dansmuziek explosief groeit. In de bovenzaal van het “Zuid-Hollandsch Koffiehuis” (later Het Zuid) was in de jaren 1940 – 1950 de Bredase Sociëteit gevestigd. Eénmaal per maand werd door de leden een soiree-dansant georganiseerd, met de muzikale medewerking van The Victoria Band.